„Legenda Grzegorzewskiego” to zbiór szkiców, z których wyłania się bardzo drobiazgowa – a przy tym fascynująca – mapa przedstawień Jerzego Grzegorzewskiego. Jej autorka, Ewa Bułhak, jest stróżem twórczości teatralnej reżysera. Tak jak poeta świat, tak ona od lat obserwuje, bada, analizuje, interpretuje, archiwizuje, prezentuje, a także edytuje dzieło Grzegorzewskiego. Jest to zajmujący i wnikliwy opis ożywionych na powrót scen i całych teatralnych sekwencji, wsparty ciekawą refleksją, rozwijaną zazwyczaj ze współczesnej perspektywy.
Z początku może nam się jednak wydawać, że autorka prezentuje Grzegorzewskiego jako artystę mało komunikatywnego, kapryśnego, ignorującego tradycyjne metody twórcze i naruszającego teatralne hierarchie. Zagłębiając się w lekturze, uświadamiamy sobie, że interesuje ją coś zupełnie innego. Działa jak kartografowie, dokumentując terytorium i odwzorowując je na mapie za pomocą systemu znaków. Widzimy konstelację spektakli, szczegółowo prezentującą i poddającą refleksji kluczowe dla reżysera rozwiązania sceniczne. Bułhak zestawia także ze sobą ciekawe i oryginalne motywy wykorzystywane w przytaczanych spektaklach, takie jak zwierzęta pojawiające się w teatrze Grzegorzewskiego, dźwięki rozbrzmiewające w jego spektaklach, ulubione tańce czy ożywiane na różne sposoby metafory „Deus ex machina”. Ten skomplikowany pejzaż artystyczny wielkiego reżysera Bułhak nie tylko widziała na własne oczy, ale często wspólnie z nim przemierzała szlaki, na bieżąco budując archiwum wspólnych wędrówek.
